„Bajka o elektricitetu“ predstava za djecu i mlade, uprodukciji Nikšićkog pozorišta biće izvedena u ponedjeljak (11. decembar) sa početkom u 12 sati. Predstava je nastala po tekstu Milene Bogavac, poznate beogradske spisateljice, dramaturškinje i rediteljke. Adaptaciju i dramatizaciju te „brehtovske komedije“ uradio je Milo Vučinić koji potpisuje i režiju. U autorskom timu, pored Vučinića, su Sara Mićunović i Luka Jovanović koji su komponovali songove i Vesna Sušić scenografkinja i kostimografkinja. Premijera ove predstave održana je 21. marta i za kratko vrijeme imala je nekolika uspješna izvođenja na domaćoj sceni, pozorištima i ustanovama kulture u Crnoj Gori. Naročito uspješno izvođenje, sudeći po reakciji publike, „Bajka o elektricitetu“ imala je na Kotorskom festivalu pozorišta za djecu. U oštroj internacionalnoj konkurenciji, ovo je jedini pozorišni komad koji je selektovan iz produkcija u Crnoj Gori. Nikšićko pozorište je inscenacijom ove predstave pokazalo producentsku zrelost u estetskom i organizacionom smislu. Jednom riječju – besprekorno.
Uprava Nikšićkog pozorišta napravila je dobar potez, odlukom da producira predstavu za mladu publiku. Ovo tim prije što je u Crnoj Gori, izuzimajući Gradsko pozorište iz Podgorice evidentan deficit u produkciji za djecu. Odabirom teksta, Nikšićko pozorište je takođe, postiglo benefit jer brehtovska komedija Milene Bogavac, inspirisana životom Nikole Tesle je pružila odličan osnov (materijal) za inscenaciju edukativne i zabavne priče o naučnom geniju. Adaptacija, a potom i dramatizacija, kao i režija, sve troje u rukopisu Mila Vučinića, tu priču je dovela do pozorišne forme koja je istraživačkom metodom, suštinski važne teme, idealno riješila.
Kao dramski pisac i dramaturg, Vučinić je fantastično detektovao motive i radnju drame poznate beogradske spisateljice, izvorno ostajući vjeran njenoj dramskoj osnovi. On je adaptacijom, tj. prilagođavanjem teksta izbrusio to djelo, nadograđujući ga u svim segmentima, tako da je postigao originalnost koja nije samo edukativna, već i izuzetno zabavna kako mlađoj, tako i odrasloj publici. Dramaturški precizni šavovi ovog mladog umjetnika, postavili su višeslojno jasnu dramsku potku i okvire, koje su kasnije u procesu, multimedijalnošću dodatno dorađene, tako da publika može gotovo u svim scenama uživati u inovativnom dramskom pozorištu, protkanom koreografskim i lutkarskim elementima. Sva ta izražajna sredstva su u potpunosti stavljena u funkciju osnovne radnje – priče o životu slavnog naučnika Nikole Tesle. Odlično dramaturški „skrojen“ komad koji se, pored ostalog, ogleda u njegovoj dinamičnosti, Vučinić je na scenu postavio tako da je režija potpuno u službi teme. U prvi plan je Teslin karakter – zajednički imenitelj velikih umova, koje obilježavaju odlučnost i jasna vizija.
Rediteljska koncepcija je vidljiva od početka do kraja ovog scenskog djela. Tačnije rečeno i prije početka radnje, jer publika u mraku ulazi u pozorište i salu, čekajući početak predstave. U pozorištu, po njegovim uzusima, sve ima svoj znak i simboliku. U ovom djelu, mrak je simbol koji najavljuje „svjetlost“, odnosno priču o naučniku koji je velikim djelom revolucionarno promijenio civilazaciju. Rediteljsko rješenje da se u sali (u polumraku) među publikom kreće animator sa dopadljivim, a nenametljivim svjetlosnim efektima i interaktivnošću sa publikom, u potpunosti je opravdano, najavljujući „dramski prasak“ na sceni. Rediteljskoj koncepciji, viđenoj na premijeri jedino se može zamjeriti zbog dužine nekih scena, ali i to rješenje kroz postprodukciju, ako se pokaže opravdanim, lagano se može doraditi.
A, na sceni glumci caruju: Nikola Vasiljević (Nikola Tesla, Gusan Gnusan, Sveštenik – otac Nikolin), već prekaljeni član ansambla Nikšićkog pozorišta i njegove mlađe kolege: Matija Memedović (Mali Nikola), Kristijan Blečić (Gospodin Sijalica), Maja Stojanović (Šarlota, Majka Nikole Tesle i Mačka) i Milica Kekić (Golubica Bela). Iako su imali kratak vremenski period za pripremu ovog djela, glumački ansambl djelovao je veoma uigrano.
Kristijan Blečić u ulozi Gospodina Sijalice, nosi cijelu predstavu „na plećima“, ali ta dominantnost je diskretno iznesena, jer ovaj glumac svoju estetiku igre vješto „prebacuje“ do kolega.
U toj njegovoj virtuoznosti prati ga u stopu Nikola Vasiljević, koji kroz tumačenje tri lika, daje posebnu dinamičnost i originalnost ovoj priči. Vasiljević je scenski naročito upečatljiv u liku odraslog Nikole Tesle, ali ništa manje nije efektan ni u ulozi Gusana Gnusana, za djecu posebno zabavnog lika. Vasiljević je uvjerljiv i u liku Sveštenika – oca Nikolinog.
Ulogu Malog Nikole maestralno je iznio Matija Memedović, student Glume cetinjske Akademije, pokazujući da nosi veliki talenat koji mnogo obećava.
Da sporedni likovi često znaju da uzdignu predstavu, pokazale su glumice Nikšićkog pozorišta, Maja Stojanović i Milica Kekić.
Glumica Stojanović, osim što je fantastično dočarala likove Šarlote, njujorške gospođice ključne za osnivanje Muzeja „Nikola Tesla“ i Majke Nikole Tesle, koreografskim izražajnim sredstvima dopadljivo je iznijela ulogu Mačke, omiljene životinje Nikolinog djetinjstva.
Da priča koja pored ostalih, nosi i poruku da je priroda savršenstvo pred kojim i veliki umovi zastaju, svojim glumačkim umijećem i originalnom estetikom dočarala je Milica Kekić, tumačeći Golubicu Belu.
Da bi glumači habitus bio što upečatljiviji pobrinuli su se mladi muzičari Sara Mićunović i Luka Jovanović, a songove je posebno melozvučno otpjevala Maja Stojanović. Oni su svojim izrazima potvrdili da je muzika često sredstvo koje pozorišnom komadu daje dinamiku i estetski ga vidno nadograđuje.
Scenografija Vesna Sušić je sa jedne strane u potpunoj službi priče, a estetika stripa posmatrana iz drugog ugla nadograđuje cjelokupnu naraciju. Kreacija kostima iz radionice slikarke Sušić opravdala je uloge, tako da je likovnost predstave za svaku pohvalu.