„Međunarodni festival glumca“, pozorišna manifestacija koju organizuje Nikšićko pozorište, je prema svojoj programskoj koncepciji, u osnovi posvećena glumi i glumcu kao „osnovama dramske umjetnosti i pozorišta uopšte“. Na tom teorijskom, ali i praktičnom postulatu, koji na pijedestal stavlja „njegovo visočanstvo“ glumca utemeljen je „Međunarodni festival glumca“, koji se pod tim nazivom u Nikšiću organizovao dvanaest puta, imajući u vidu njegove ranije različite forme.
Istorijat „Nikšićkog festivala“ potiče iz ranih devedesetih godina minulog vijeka, u vrijeme kada pozorište u Nikšiću nije ni postojalo. Kulturno umjetničko društvo „Zahumlje“ tih godina, kao i ranije, kroz svoje programe je njegovalo i pozorišne izraze, čime se održavala prekinuta nit pozorišnog stvaralaštva u Nikšiću. U „Zahumlju“ je pokrenuta ideja o organizovanju pozorišnog festivala. Tako je u aprilu 1995. godine održan „Prvi festival monodrame Crne Gore“.Već sljedeće godine festival monodrame prerastao je u „Jugoslovenski festival pozorište jednog glumca“. U maju sledeće godine (1997) održan je drugi jugoslovenski festival „Pozorište jednog glumca“. Treći Jugoslovenski festival „Pozorište jednog glumca“ održan je u aprilu 1998. godine. Jugoslovenski festival „Pozorište jednog glumca“, godine 1999. nije održan. Kao „Međunarodni festival glumca“, ustanovljen je i realizovan 2000. godine u organizaciji „Zahumlja“, i poslije toga je nastupila sedmogodišnja pauza.
Nikšićko pozorište, je u februaru 2007. godine, obnovilo tu značajnu pozorišnu smotru, koja je okupila pozorišne stvaraoce sa prostora ex – Jugoslavije. Za selektora Festivala, na period od tri godine, imenovan je poznati crnogorski reditelj Blagota Eraković. U Nikšićkom pozorištu formiran je Sekretarijat festivala koji su sačinjavali timovi iz sastava zaposlenih, tako da je cjelokupna priprema i organizacija Festivala bila dobro osmišljena, što je i dalo kvalitet i rezultiralo efikasnom i besprekornom festivalskom atmosferom. Od tada je Festival ostvario višestruku misiju, suštinski potvrdio svoje ime i ustanovio sopstveni indentitet.
Kroz svoju razvojnu genezu i hronologiju, Festival je tragao upravo za svojom prepoznatljivošću, prolazeći kroz različite forme, od Festivala monodrame, Festivala jednog glumca, do „Međunarodnog festivala glumca“. Festival je, naročito kroz pet posljednjih izdanja u organizaciji i produkciji Nikšićkog pozorišta, konačno utemeljio svoje biće i suštinski se ostvario kao Festival glumca. Pored umjetnika, u tome je naročiti doprinos dala Vlade Crne Gore, odnosno Ministarstvo kulture, koji su, prepoznali Nikšićko pozorište kao ozbiljnog partnera i subjekta na afirmaciji dramskog stvaralaštva i kulture uopšte za državu Crnu Goru.
Festivalske koncepcije od 2007. godine, kada je obnovljen „Međunarodni festival glumca“, pozorišnoj publici i javnosti su podarile potpunu žanrovsku raznovrsnost. Istovremeno, Festival je ponudio u glumačkom izrazu i iskazu, široku raznolikost u kreaciji i interpretaciji. Istinski, Festival se bavio fenomenom glume i isključivo ulogom glumca kao okosnicom stvaralačke misije pozorišne umjetnosti. U teoretskom smislu Festival je iz godine u godinu poprimao duh i sa aspekta dramaturške i teatrološke nauke, postajao „akademija u malom“, te je tako stvorio i opravdao sopstvenu osobenost. Baštineći bogatu kulturnu i pozorišnu tradiciju, Nikšić je uvijek imao izuzetnu pozorišnu publiku. U poslednje tri godine, Festival je doveo izrazito mladu i senzibilnu publiku, što je još jedan kvalitet i posebna misija cjelokupnog projekta, koji, prema ocjenama učesnika, pozorišnih kritičara i teatrologa, ima sigurnu budućnost.
Festival je u Nikšić okupio velika glumačka i rediteljska imena iz zemalja regiona: Špira Guberinu, Ivicu Vidovića, Zijaha Sokolovića, Mirjanu Karanović, Milana Laneta Gutovića, Nedu Arnerić, Anu Karić, Borisa Buzančića, Meta Jovanovskog, Joanu Popovsku, Emira Hadžihafizbegovića, Mirsada Tuku, Borisa Liješevića, Dobrilu Stojnić, Slobodana Ljubičića, Elizabetu Đorevsku, Natašu Ninković, Dragana Petrovića, Jasnu Đuričin, Mirka Vlahovića, Mladena Nelevića, Nadu Vukčević… Oni i njihove kolege, u rediteljskim bravurama najpoznatijih imena sa prostora bivše Jugoslavije, Festivalu su dali posebnu umjetničku vrijednost, koja ga, između ostalog, čini i prepoznatljivim.