Regionalni projekat “Svet mogućnosti” na repertoaru XX izdanja “Međunarodnog festivala glumca” je u srijedu 6. novembra. Ovaj koproducentski naslov realizovan je kroz saradnju Srpskog narodnog pozorišta iz Novog Sada, Grad teatra, Budva, East–WestCentra iz Sarajeva i Plesnog centra “Tala” iz Zagreba. Poducirana je ove godine u okviru projekta Enabled Theatre koji kofinansira Evropska unija kroz program Kreativna Evropa. Predstava je imala četiri premijere: prvu – 6. aprila u novosadskom Srpskom narodnom pozorištu, potom – 11. maja u Narodnom pozorištu Sarajevo, a krajem tog mjeseca zagrebačka publika odgledala je u Gradskom dramskom kazalištu Gavela. Posljednja premijerna adresa bila je u Budvi – 14. jula na 38. Festivalu Grad teatar.
“Svet mogućnosti” nastala je po tekstu i u režiji Harisa Pašovića, koji sa Minjom Davidović potpisuje i kostimografiju. Pored Pašovića, autorski tim ovog djela čine: Ivana Jančić, scenografkinja, Dino Šukalo zadužen za muziku, dok je za klavirom budvanski pijanista Matija Molčanov. Koreografiju je odradila Larisa Lipovac Navojec. Dino Hujić je oblikovao video, a svjetla Branislav Milinković. Za scenski govor bio je zadužen dr Dejan Sredojević. U autorskom timu je i asistentica reditelja, Jelena Antonijević. U predstavi igraju: Gordana Đurđević Dimić, Lidija Stevanović, Sanja Ristić Krajnov, Jelena Antonijević, Mina Pavlica, Marija Feldeši, Milan Kovačević, Marko Savković, Vukašin Ranđelović, Aljoša Đidić, Aleksandar Sarapa, Rade Perović.
“Svet mogućnosti” kao glavnu temu ima život djece i ljudi sa autizmom i cerebralnom paralizom, ali i živote članova njihovih porodica, institucija koje su dio njihovih života, njihove svakodnevice, izazova sa kojima se susreću. Pašović ističe da nije bilo lako napraviti dramski tekst s obzirom da okosnicu čini materijal čiju suštinu nije moguće izraziti riječima, te da su glumačke kreacije presudne za njegov sadržaj. Prema ocjeni Aleksandre Glovacki, dramaturškinje i pozorišne kritičarke priče su autentične i dokumentarne.
“Na sceni su likovi sa ekstremnim teškoćama, koji odavno nisu deca, polaznici jednog dnevnog centra. Slike se mozaično ređaju, uvodeći u svet surove nemoći sa jedne strane i nadljudskog herojstva, iznimne posvećenosti i ljubavi sa druge. Svet mogućnosti je i svet društvene (ne)brige, u kome na sreću postoje pojedinci koji ne dozvoljavaju da se sve pretvori u totalnu katastrofu. Uz porodice pogođene bolešću, i oni su heroji ove drame preuzete iz života. Kao autor teksta, Haris Pašović pravi dramaturški dobar balans u priči, polako otkrivajući sve njene aspekte. Scena je vizuelno impresivna, prazna a velika, pod svetlom koje donosi atmosferu kosmičke usamljenosti”, navodi Glovacki u svom osvrtu.
Novosadska filmska i pozorišna kritičarka Emilija Kvočka ističe da je ovaj komad “pun čistih, neposrednih i iskrenih doživljaja, posebne i neobične atmosfere. Uvodi nas u univerzum linija, tačaka i problema jednog dela čovečanstva, onih ljudi koji razumevaju i funkcionišu drugačije, uvodi nas i u svet genija koji nam je bio neotkriven. Borisova pesnička (zlatna) nit, Slađino pevanje, Perin ples, Ljubin glas, pijanizam Matije Molčanova… Pašovićeva režija podstiču nas da se opomenemo Šekspirovog pogleda na vasionu, prirodu i svet čije remek-delo je čovek.”