Premijere jesu svečanosti u pozorištima, ali su istovremeno i pokazatelji kako jedan teatar promišlja, bez obzira u kom institucionalnom obliku on egzistira. Nikšićko pozorište je premijernim izvođenjem predstave za djecu „Bajka o elektricitetu“ (8+) pokazalo producentsku zrelost u estetskom i organizacionom smislu. Jednom riječju – besprekorno.
Krenimo redom…
Prvo, uprava Pozorišta je napravila dobar potez, odlukom da inscenira predstavu za mladu publiku. Ovo tim prije što u Crnoj Gori, izuzimajući Gradsko pozorište iz Podgorice, je evidentan deficit u produkciji za djecu. Odabirom teksta, Nikšićko pozorište je takođe, postiglo benefit jer brehtovska komedija Milene Bogavac, inspirisana životom Nikole Tesle je pružila odličan osnov (materijal) za inscenaciju edukativne i zabavne priče o naučnom geniju. Adaptacija, a potom i dramatizacija, kao i režija, sve troje u rukopisu Mila Vučinića, tu priču je dovela do pozorišne forme koja je istraživačkom metodom, suštinski važne teme idealno riješila.
Kao dramski pisac i dramaturg, Vučinić je fantastično detektovao motive i radnju drame poznate beogradske spisateljice, izvorno ostajući vjeran njenoj dramskoj osnovi. On je adaptacijom, tj. prilagođavanjem teksta izbrusio to djelo, nadograđujući ga u svim segmentima, tako da je postigao originalnost koja nije samo edukativna, već i izuzetno zabavna kako mlađoj, tako i odrasloj publici. Dramaturški precizni šavovi ovog mladog umjetnika, postavili su višeslojno jasnu dramsku potku i okvire, koje su kasnije u procesu inscenacije, multimedijalnošću dodatno dorađene, tako da publika može gotovo u svim scenama uživati u inovativnom dramskom pozorištu, protkanom koreografskim i lutkarskim elementima. Sva ta izražajna sredstva su u potpunosti stavljena u funkciju osnovne radnje – priče o životu slavnog naučnika Nikole Tesle. Odlično dramaturški „skrojen“ komad koji se, pored ostalog, ogleda u njegovoj dinamičnosti, Vučinić je na scenu postavio tako da je režija potpuno u službi teme. U prvi plan je Teslin karakter – zajednički imenitelj velikih umova, koje obilježavaju odlučnost i jasna vizija. Rediteljska koncepcija je vidljiva od početka do kraja ovog scenskog djela. Tačnije rečeno i prije početka radnje, jer publika u mraku ulazi u pozorište i salu, čekajući početak predstave. U pozorištu, po njegovim uzusima, sve ima svoj znak i simboliku. U ovom djelu, mrak je simbol koji najavljuje „svjetlost“, odnosno priču o naučniku koji je velikim djelom revolucionarno promijenio civilazaciju. Rediteljsko rješenje da se u sali (u polumraku) među publikom kreće animator sa dopadljivim, a nenametljivim svjetlosnim efektima i interaktivnošću sa publikom, u potpunosti je opravdano, najavljujući „dramski prasak“ na sceni. Rediteljskoj koncepciji, viđenoj na premijeri jedino se može zamjeriti zbog dužine nekih scena, ali i to rješenje kroz postprodukciju, ako se pokaže opravdanim, lagano se može doraditi.
A na sceni glumci caruju: Nikola Vasiljević (Nikola Tesla, Gusan Gnusan, Sveštenik – otac Nikolin), već prekaljeni član ansambla Nikšićkog pozorišta i njegove mlađe kolege: Matija Memedović (Mali Nikola), Kristijan Blečić (Gospodin Sijalica), Maja Stojanović (Šarlota, Majka Nikole Tesle i Mačka) i Milica Kekić (Golubica Bela). Iako su imali kratak vremenski period za pripremu ovog djela, glumački ansambl djelovao je veoma uigrano.
Kristijan Blečić u ulozi Gospodina Sijalice, nosi cijelu predstavu „na plećima“, ali ta dominantnost je diskretno iznesena, jer ovaj glumac estetiku igre vješto „prebacuje“ do kolega.
U toj njegovoj virtuoznosti prati ga u stopu Nikola Vasiljević, koji kroz tumačenje tri lika, daje posebnu dinamičnost i originalnost ovoj priči. Vasiljević je scenski naročito upečatljiv u liku odraslog Nikole Tesle, ali ništa manje nije efektan ni u ulozi Gusana Gnusana, za djecu posebno zabavnog lika.
Ulogu Malog Nikole maestralno je iznio Matija Memedović, student Glume cetinjske Akademije, pokazujući da nosi veliki talenat koji mnogo obećava.
Da sporedni likovi često znaju da u pozorištu uzdignu predstavu, pokazale su glumice Nikšićkog pozorišta, Maja Stojanović i Milica Kekić.
Glumica Stojanović, osim što je fantastično dočarala likove Šarlote, njujorške gospođice ključne za osnivanje Muzeja Nikole Tesle i Majke Nikole Tesle, koreografskim izražajnim sredstvima dopadljivo je iznijela ulogu Mačke, omiljene životinje Nikolinog djetinjstva. Da priča koja pored ostalih, nosi i poruku da je priroda savršenstvo pred kojima i veliki umovi zastaju, svojim glumačkim umijećem i originalnom estetikom dočarala je Milica Kekić, tumačeći Golubicu Belu. Da bi glumači habitus bio što upečatljiviji pobrinuli su se mladi muzičari Sara Mićunović i Luka Jovanović, a songove je posebno melozvučno otpjevala Maja Stojanović.
Da je dobro pozorište odraz kolektivnog duha i umijeća, pokazala je i scenografkinja i kostimografkinja Vesna Sušić. Scenografija je sa jedne strane u potpunoj službi priče, a estetika stripa posmatrana iz drugog ugla nadograđuje cjelokupnu naraciju. Kostimi su opravdali uloge, tako da je likovnost predstave za svaku pohvalu.
Scenskom efektu doprinijela je svedena, ali efektna šminka i frizure Milice Barović i Danijele Stamatović. Pozorišni komad za djecu ne bi bio scenski dopadljiv, da svojim dugogodišnjim iskustvom rada u pozorištu nije doprinijela dobro uhodana tehnička ekipa, koja je svojim vještinama besprekorno pratila brze promjene svjetla, songova i muzike. No, da bi cijela ekipa, ovo djelo upakovala i iznijela za scenu brinula se izvršna producentica Milica Burić, vodeći računa o najsitnijim karikama u lancu.
Za kraj, a koji može biti i početak ove lične percepcije o estetici „Bajke o elektricitetu“ zaključak – njenom formom potvrđuje se čast dramske umjetnosti ili kako reče reditelj Vučinić nakon premijere, „njena prirodna upućenost je na istraživanju suštinski važnih tema u životu, a njih je iznenađujuće malo prisutno u pozorištu“. Poruka da se ovom predstavom „odbranjuje najsvetija građa od koje se pravi čovjek, a to je dijete i njegova znatiželja“, pretače se u preporuku ovog komada za repertoare festivala pozorišta za djecu, jer to ova priča zaslužuje u svim njenim segmentima.
Slavojka Marojević