Premijera predstave za djecu „Bajka o elektricitetu“ (8+) u produkciji Nikšićkog pozorišta biće održana 21. marta, sa početkom u 18 sati. Cijena ulaznice je pet (5) eura. Biletarnica Pozorišta otvorena je od 10 do 20, a na dan izvođenja do 18 sati.
Predstava je nastala po tekstu Milene Bogavac, poznate beogradske spisateljice, dramaturškinje i rediteljke. Adaptaciju, dramatizaciju te “brehtovske komedije” uradio je Milo Vučinić koji potpisuje i režiju. U autorskom timu, pored Vučinića, su Sara Mićunović i Luka Jovanović koji su komponovali songove i Vesna Sušić scenografkinja i kostimograafkinja. U glumačkoj podjeli su: Nikola Vasiljević (Nikola Tesla, Gusan Gnusan, Sveštenik – otac Nikolin), Matija Memedović (Mali Nikola), Kristijan Blečić (Gospodin Sijalica), Maja Stojanović (Šarlota, Majka Nikole Tesle i Mačka) i Milica Kekić (Golubica Bela). Izvršna producentica ovog djela je Milica Burić.
Reditelj Vučinić u svojoj bilježnici ističe da je tekst Minje Bogavac polazna osnova za ovo scensko djelo.
Tekst Minje Bogavac polazišno koristimo da biografske činjenice života slavnog naučnika, ali i fikciju i žanrovsku, „slepstik“ razigranost teksta upregnemo u službu stava koji nam je u temi predstave a tiče se crte Teslinog karaktera, tako zajedničke svim velikim karijerama, svim sudbinama obilježenim odlučnošću i jasnom vizijom sopstvene svrhe. Taj stav je u sprezi sa onom, čuvenom, starogrčkom maksimom, da je „karakter čovjeku sudbina“. E, pa tamo đe ima karaktera, u suštinskoj mjeri njegovog kvaliteta, a to je vrlina odlučnosti i riješenosti da se slijede sopstveni snovi, tamo nema sudbine. Barem ne sudbine, u smislu ogoljenosti i nemoći pred silom tuđih odluka.
Naš Profa Sijalica, simpatični, „tragični junak teslijanske misli“, je samo još jedan u nizu površnih medija današnjice, koji se kao paraziti kače na paradoks mas kulture koja otuđuje ljude jedne od drugih a samim tim i od sopstvene suštine. Profa Sijalica naseljava prostor pozorišne scene, odakle nas zatrpava svojom sterilnom, logorejičnom strašću divljenja i veličanja ljudskog genija, u ovom slučaju, Nikole Tesle. Kobajagi tragajući za pravim identitetom Nikole Tesle, dodatno mistifikujući stvar, upada u zamku pozorišne igre koja mu se, kroz jednu vrstu sna u pozorištu, koje je ujedno „građa od koje se prave snovi“, i čija magija je jednako neodgonetljiva kao i ljudska genijalnost, „slatko“, humoreskno i otrežnjujuće „sveti“ za njegovu površnost. Mi, našom predstavom i njenom formom branimo čast pozorišta i njegovu prirodnu upućenost na istraživanje suštinski važnih tema u životu, a njih je, iznenađujuće malo. Njenim sadržajem, sa druge strane, pokušavamo odbraniti najsvetiju građu od koje se pravi čovjek a to je, naravno, dijete i njegova znatiželja. Đetinjstvo Nikole Tesle, i njegova ranu riješenost da svoju radoznalost stavi u službu istraživanja jedne prirodne pojave, kao i njegov sukob sa okolinom i porodicom povodom svoje odluke, vidimo kao čudo samo po sebi, ravno genijalnosti, čija neuhvatljiva priroda, samo kroz neosporan „talenat istrajnosti“ postaje stvarna iproduktivna, napisao je reditelj Vučinić.