Nikšićko pozorište sa predstavom iz najnovije produkcije – „Kumovi“ od ponedjeljka 8. aprila je na trodnevnoj turneji u: Novom Sadu, Kuli i Somboru. Publika iz Novog Sada, predstavu će odgledati 8. aprila na Večernjoj sceni Srpskog narodnog pozorišta. Ansambl „Kumova“, sjutradan (9. aprila) gostuje u Kulturnom centru Kula, a turneju po gradovima Srbije zatvoriće u srijedu 10. aprila u Narodnom pozorištu Sombor.
Predstava je rađena po istoimenom tekstu Dušana Kovačevića. Režiju potpisuje Božidar Đurović, scenografiju Vesna Popović, kostime Marina Medenica, a Margareta Marinković je njena asistentkinja. Za scenski pokret bila je zadužena Jelena Simić, a za izbor muzike Bojan Bojanić.
U glumačkoj podjeli su: Hadži Nenad Maričić, Žana Gardašević Bulatović, Ivona Čović Jaćimović, Nikola Vasiljević i Pavle Bogojević.
Reditelj Đurović u prvi plan ističe slojevitost ovog djela koji je žanrovski neopredijeljeno, ali je veoma intrigantno, duhovito i dinamično.
Predstava, je utemeljena u društvenoj zbilji, odnosno u svakodnevici savremenog čovjeka sa prostora Balkana, u kojem se, kako je ocijenio umjetnički direktor Nikšićkog pozorišta, Janko Jelić, ljudski život nalazi u iskušenju preplitanja sa onim što naš narod naziva „psećim životom“.
Taj život se kroz institucionalnu marginalizaciju njegovih nosilaca u prvi mah učini kao i šansa za oslobođenje od okova civilizovane nevolje i zablude zvane savremenost. No, u Kovačevićevoj poetici, kao i u univerzalnom dramskom obrtu, jedna zabluda rađa uvijek drugu zabludu, a sam ljudski život i ljubav u njemu su jedino za šta se vrijedi žrtvovati i boriti, pa makar i kroz pseći lavež i egzistenciju psa lutalice, zapisao je Jelić u katalogu predstave. Prema njegovim navodima, riječ je o ljudima koji se duhom i tijelom pretvaraju u pse, i to pse lutalice, jer je odricanje od sistemski projektovane ličnosti jedini način da se istinska ličnost i istinska ljudskost sačuvaju.
Komad je koncipiran tako da se tragično i komično ne mogu razdvojiti niti razumjeti jedno bez drugog i gledaoca ostavljaju da jednim okom plače, a drugim se smije shvatajući da je on suštinski junak priče, naveo je Jelić.