Glumci Branko Vidaković, Olga Odanović iz ansambla predstave „Ćelava pjevačica“ i Aleksandar Vučković, Vanja Ejdus,Miloš Đorđević i Sena Đorović iz ansambla predstave “Očevi i oci”– laureati su nagrada XIX Međunarodnog festivala glumca – Nikšić 2023.
Tekst Odluke i Obrazloženje Žirija objavljujemo integralno.
„Žiri XIX Međunarodnog festivala glumca – Nikšić 2023, koji je radio u sledećem sastavu: Ljiljana Blagojević, predsjednica; Zoran Đerić, član i Velizar Kasalica, član, posle odgledanih pet (5) predstava u takmičarskom programu Festivala, doneo je sledeće, jednoglasne, odluke:
da se nagrade Festivala dodele sledećim glumcima:
Grand prixza najbolju mušku ulogu
Branku Vidakoviću, za ulogu gospodina Borio,
u predstavi Ćelava pjevačica, u režiji Jagoša Markovića,
Centar za kulturu Tivat
Grand prixza najbolju žensku ulogu
Olgi Odanović, za ulogu gospođe Borio,
u predstavi Ćelava pjevačica, u režiji Jagoša Markovića,
Centar za kulturu Tivat
Grand prixza najbolju epizodnu mušku ulogu
Aleksandru Vučkoviću, za ulogu Mihajla Medakovića,
u predstavi Očevi i oci, u režiji Veljka Mićunovića,
Narodno pozorište u Beogradu
Grand prixza najbolju epizodnu žensku ulogu
Vanji Ejdus, za ulogu Elizabete Medaković,
u predstavi Očevi i oci, u režiji Veljka Mićunovića,
Narodno pozorište u Beogradu
Grand prixza najbolji partnerski odnos na sceni
Milošu Đorđeviću, za ulogu Milutina Medakovića,
u predstavi Očevi i oci, u režiji Veljka Mićunovića,
Narodno pozorište u Beogradu
i
Seni Đorović, za ulogu Nanke,
u predstavi Očevi i oci, u režiji Veljka Mićunovića,
Narodno pozorište u Beogradu.
OBRAZLOŽENJE
Gospodin Borio, koga je odigrao Branko Vidaković, potpuno u duhu Joneskove antidrame, nosi u sebi uštogljenost originalnog lika, konformizam i pristajanje na pravila u komunikaciji jezičkih fraza, tzv. večnih istina, ali i spontanost, filigransku veštinu da se umetne poneka opaska, pojedini glumački potez kojim će se radnja ove apsurdne komedije odvesti u željenu katarzu.
Olga Odanović, koja je glumila Gospođu Borio, kreirala je ulogu koja će se dugo pamtiti i spominjati: ne izneveravajući Joneska i njegovu komediju apsurda, svoj lik je začinila osobenostima Boke, i tako izgradila jedinstvenu glumačku figuru otuđene žene, promašenog života, koja žudi za lepotom i pažnjom, teži novom životu i smislu, ali ga ne pronalazi i zato se „sve više davi u apsurdu i praznini“, „batrgajući se tone sve više“, kako je sama primetila ova izuzetna dramska umetnica.
Aleksandar Vučković, je ulogu Mihajla Medakovića kreirao u razvojnim fazama, od deteta, dečaka do odraslog mladića, i, shodno tome, od tihog i nežnog bića do ofanzivnog i pretećeg revolucionara, čas blago i suptilno, da bi kulminirao u snažnom i oštrom buntu generacijskog odrastanja i političkog stasanja, a potom i suprotstavljanja porodici.
Vanja Ejdus je svoju ulogu Elizabete Medaković, gradila postupno i dosledno prema indikacijama iskusnog pisca, Slobodana Selenića, ali i postdramskih rediteljskih namera mladog Veljka Mićunovića: od engleske uštogljenosti, preko ironije i uzdržanosti pri ulasku u novu, nepoznatu, beogradsku, srpsku porodicu i sredinu, do potpune predanosti i posvećenosti svojim najbližim. Jedan od najkompleksnijih likova u ovoj predstavi. Kreiran u velikom stilu.
Miloš Đorđević, kao Milutin Medaković, i Sena Đorić, kao Nanka, oblikovali su različite glumačke osećajnosti, prvi umirujuću, a druga na momente i svađajuću, suptilno, minimalistički, prema rediteljskim uputstvima, ali sa puno zapaženih detalja i na taj način unosili diskretnu dinamiku u predstavu Očevi i oci, ali i mirili sve generacijske i političke sukobe. Građanska doslednost, na jednoj, i narodna tradicija, na drugoj strani, karakterističan su primer prožimanja grada i sela, različitih senzibiliteta, koji su tvorili, ne samo Selenićeve junake, već i pretke mnogih od nas.“